Sting routineus...

Bijna zes maanden na de datum van zijn oorspronkelijke bezoek aan Ahoy' was Sting deze week dan toch in Nederland voor twee concerten. De oud-zanger en -bassist van The Police haalde de schade (een keelontsteking hield hem destijds een aantal weken aan de kant) op routineuze en degelijke wijze in, zonder dat het ergens echt spannend werd in Rotterdam.

Het laatste album van Sting (53) is alweer van dik een jaar terug en grotendeels geinspireerd op leven, voelen en denken na 11 september 2001. Op 'Sacred Love' behandelt Gordon Sumner, zoals Stings echte naam luidt, angst, hoop en vooral liefde. Een groot gedeelte van zijn optreden in Ahoy' stond in het teken van Stings laatste (en tiende) soloalbum.

'Send Your Love' en 'Inside', beide afkomstig van die cd, waren de openingsnummers, waarna meteen 'Synchronicity II', een oudje van The Police, werd ingezet. Begeleid door zijn zevenkoppige en prima op elkaar ingespeelde band deed Sting wat er van hem mocht worden verwacht, maar er ontbrak helaas net dat kleine beetje meer dat concerten soms die magische meerwaarde mee kan geven.

De klik met het publiek was er op sommige momenten wel degelijk. Tijdens 'Fragile' bijvoorbeeld, dat op de dag dat Theo van Gogh werd vermoord, niet toepasselijker had gekund. Maar vooral tijdens de nieuwere werken hield het uitverkochte Ahoy' zich tamelijk afzijdig. Misschien om de boodschap van een nummer als 'Dead Man's Rope', met de dood als thema, op zich te laten inwerken, maar waarschijnlijker is het dat men toch gewoon voor de hits naar Rotterdam was gekomen. Zoals 'Every Little Thing She Does Is Magic', Stings enige nummer een-hit in Nederland (met The Police weliswaar) uit 1981, dat al vroeg in de avond voorbijkwam. Of 'Englishman In New York', waarbij de man zowaar wat theater maakte en het publiek tot meezingen maande. Bij het duet 'Whenever I Say Your Name' kroop een van zijn achtergrondzangeressen in de rol van Mary J. Blige, die het nummer voor de cd inzong, en vertolkten Sting en zij het lied hand in hand.

Het waren de momenten dat er wat beroering ontstond in Ahoy' en dat is toch altijd wel prettig bij een concert. Al met al was het een degelijke voorstelling van de Britse popster, die prima bij stem was en deed wat hij moest doen. Misschien begrijpelijk voor 'n artiest die al bijna een jaar aan een stuk op tournee is, maar je hoopt als fan toch altijd op dat kleine beetje meer.

(c) De Telegraaf